Czasami tak wygodnie zasiedzimy się w tej naszej bezpiecznej sferze komfortu, że wołami nas z niej nie wyciągnąć. Tak kurczowo trzymamy się utartych przyzwyczajeń. Utartego toku myślenia … o sobie. Tego nie potrafię. To nie dla mnie. To też nie. I to też nie. Tylko dlaczego z pewną taką zazdrością patrzymy na innych? Bo robią to, o czym my marzyliśmy od zawsze. Ale tylko marzyliśmy. Callanetics to nie dla mnie. Przez lata tkwiłam w tym przekonaniu. Zazdrościłam innym – sylwetki. Ale tylko … zazdrościłam. Aż spróbowałam Callanetics. Nie wiem dlaczego tak długo myślałam, że to nie dla mnie. Wbiłam sobie to do głowy i ugruntowałam na długie lata na podstawie wątłych przesłanek. W jakiejś gazetce wpadłam na zestaw ćwiczeń do Callaneticsu. Nie doczytałam do końca. A już miałam swoje zdanie. “To nie dla mnie”. Tymczasem po latach spróbowałam. Przypadkowo. Trochę wbrew własnym uprzedzeniom. Okazało się, że to świetne rozwiązanie … dla mnie. Sposób na odrobinę gimnastyki, w ciasnym mieszkaniu, przy małych dzieciach. Gimnastyki, która skutecznie pomaga wyprostować skrzywione plecy. Po prostu czuję, jak wszystkie mięśnie pracują. A skoro pracują, to się wzmacniają. A wzmocnione mięśnie grzbietu, brzucha i inne ciągną w górę przygarbiony kręgosłup. Nagle nasza sylwetka staje się bardziej wysmukła, bardziej sprężysta. A wystarczyło tylko spróbować. Ale żeby spróbować … Trzeba było przełamać wewnętrzny opór. Przezwyciężyć stare przekonanie (To przecież nie dla mnie). Włożyć odrobinę wysiłku, by pierwszy, drugi, trzeci raz przebrnąć przez serię ćwiczeń. Dalej idzie już z siła przyzwyczajenia jest taka, że nowe rzeczy, kiedy nikt czy nic nas do nich nie zmusza, odkładamy na później. [Tweet “Głupie nie są rzeczy, które wymyślasz. Głupie jest to, że ich nie realizujesz.”]Bo wszystko, co nowe, wymaga wysiłku. Nauczenie się czegoś nowego, wyjście do nowych osób, wyrobienie w sobie nowego nawyku np zdrowszego jedzenia. Ale niestety … [Tweet “Jak szybko nie teraz, staje się nigdy. M. L. King”]Wygodniej jest tkwić w strefie komfortu, w starej dobrze znanej rutynie i się z niej nie ruszać. Wygodniej mówić sobie (z góry, z zasady, od ręki): To nie dla mnie. I w ogóle nie próbować. Albo spróbować. Tak dla spokokju sumienia. Ale bez większego wysiłku. Po łepkach. Przyjmując pierwszą napotkaną przeszkodę jako wystarczające usprawiedliwienie, by dać sobie spokój. A nie mówiłem. To nie dla mnie. Jogging, joga, programowanie, stworzenie własnej firmy, zaangażowanie się w jakiąś działalność społeczną czy polityczną. To nie dla mnie. [Tweet “Kto nie wierzy we własny rozwój, ten na zawsze pozostanie szarym przechodniem. Goethe”]Wrócić do bezpiecznej dobrze znanej strefy komfortu. Do codziennej, dobrze opanowanej rutyny. Zaszyć się w niej. Do motywującej … do niczego przekonania, że to nie dla mnie. To też nie dla mnie. I to też. Wreszcie mieć święty spokój. Zero stresu. A dalej żyć, nie umierać. A jak umierać, to z idealną pracę. Niewiele odpowiedzialności. Wszystko jest tak shierarchizowane, że gdy pojawia się problem, przekazuję pałeczkę komuś wyżej. Codzienna bezpieczna rutyna. Ale większość moich kolegów skarży się właśnie na to. Tracą motywację, bo cały czas robią to samo. I czują, że się nie rozwijają. Odchodzą do innej pracy. Nawet jeżeli ta też będzie monotonna. Zawsze to jakaś zmiana. Bo jakaś wewnętrzna siła pcha nas do nieustannego rozwoju. Do przechodzenia samego siebie. Człowiek to brzmi dumnie. Chcesz robić postępy? W czymkolwiek. To wymaga wysiłku. Nie świętego ktoś mądry, mądrze powiedział:[Tweet ” Problem to okazja w przebraniu.”]Bo dobrowolnie, nieprzymuszeni przez okoliczności, niechętnie wychodzimy ze strefy komfortu. Tak się bezpiecznie w niej zasiedzieliśmy. Czasami tylko problem, potrafi nas z niej ruszyć. Czasami choroba sprawia, że zmieniamy nasze przyzwyczajenia żywieniowe i zaczynamy żyć kiedyś się w coś takiego wpakowałam. Chorobę, która wynikała z mojego starego trybu życia. Ta choroba była sygnałem alarmowym. Wymusiła na mnie pewne zmiany. Więcej się ruszam i lepiej odżywiam. Te zmiany wyszły na dobre mojemu zdrowiu. Ale na początku był problem. Bez niego nic by się nie zmieniło. Bo by coś się zmieniło, potrzeba w to włożyć wysiłek. A tego zwyczajnie się nam nie chce. Ale czy trzeba czekać, aż wstrząśnie nami problem?Aż popadniemy w jakieś choróbsko od tego nieusatnnego narzekania. Moje życie jest szare i do dupy…[Tweet “Dlaczego nie ryzykować chodząc po drzewach. Przecież to na nich rosną owoce. M. Twain”]Czasami wystarczy spróbować czegoś nowego. Nawet jeżeli w głębi ducha wiem, że to nie dla mnie. Bo na początku do każdej nowej rzeczy trzeba się przekonać. A to wymaga czasu. Tak jest chociażby z banalnym smakowaniem nowych potraw. Pamiętam, jak pierwszy raz w życiu jadłam ostrygi. Nie smakowały mi. Za drugim razem było już dużo lepiej. Akurat ostrygi to nie moja para kaloszy. Ale np Callanetics to jest to. Dla mnie. Sama nie wiem dlaczego tak konsekwentnie odrzucałam go przez lata. Bo to nie dla mnie. Wiedziałam to bez i zaskoczyłam samą siebie. Lubię to. Pewne rzeczy po prostu trzeba spróbować. By lepiej poznać samego siebie. Nawet jeżeli czasami tak bardzo się nie chce.[Tweet “Zwycięzcy robią to, czego przegranym się nie chciało. nie spróbujesz, może nie będziesz wiedział, że kręci Cię majsterkowanie. A może znajdziesz w ten sposób to, czego szukałeś przez całe życie. Pasję, nowe umiejętności, nowy zawód. Majsterkowanie? Przecież to tylko dla facetów. Więc nie dla mnie. Tak sobie mówię. Ale mam takie wewnętrzne przeczucie, że spodobało by mi się. Tylko nie mogę się do tego zabrać. Nie wiem od czego zacząć. Na początek trzeba by poszukać materiałów, nauczyć się czegoś nowego, przełamać wewnętrzne opory. A to wymaga wyjścia ze sfery komfortu. Czy mi się chce?A czasami wystarczy się tylko za coś zabrać, by wciągnęło. Czy słyszeliście o zasadzie 2 minut? Jeżeli możesz zrobić coś w 2 minuty, to zrób to od razu. Jeżeli stosujecie ją u siebie, to pewnie zauważyliście, że potrafi czynić cuda. A czyni cuda, bo zmusza do chętnie odłożyło by się jakiś administracyjny papier na później. Ale siadamy do niego, bo to przecież zajmie tylko 2 minuty. Wtedy okazuje się, że nie taki diabeł straszny. A jaka jest z próbowaniem czegoś nowego. Czasami ciężko się za to zabrać. Zwłaszcza, gdy nie ma kogoś, kto poprowadził by nas za rękę. Najtrudniejszy jest pierwszy krok. Tymczasem nasz umysł jest nastawiony na uczenie się nowych rzeczy. Homo sapiens. To nie homo to nasza siła napędowa. O ile nie zaszyjemy się w sferze komfortu, ile satysfakcji potrafi nam dać np poznanie nowych osób. Tylko, że najpierw trzeba wyjść do ludzi. Ile satysfakcji daje nam nauczenie się czegoś nowego. Tylko najpierw trzeba przezwyciężyć własne lenistwo i pierwsze trudności. Bo wszystko jest trudne, zanim stanie się proste. Ale czasami wolimy mieć święty spokój. A dalej żyć, nie umierać. A jak umierać, to z dlaczego? Dlaczego nie spróbować nowych rzeczy? Sięgnąć po nowe smaki? Wtedy dopiero czujemy, że żyjemy. W głębi ducha pragniemy się rozwijać. Mamy ciekawość świata, ludzi i życia. Od dziecka. To ona pcha nas na przód. Dlatego tak hucznie świętujemy każdy kolejny rok. Co przyniesie nam dobrego?Czasami warto dać się zaskoczyć. Mnie ostatnio zaskoczył przepis na zupę gruszkowo – marchewkową. Zaskoczył mnie sam pomysł. Zaskoczyło mnie to, że tak mi ta zupa zasmakowała. Na szybko podrzucam przepis. Zupa nam będą:3 gruszki, 4 marchewki, 1 l rosołu z kury, 3 cebulki, szczypta kminku, sól i gruszki, kroimy na kawałeczki. Marchewkę kroimy w garnku lekko podrumieniamy cebulkę, w niewielkiej ilości marchewkę i gruszkę. Zalewamy rosołem z kury. Doprawiamy do smaku. Ja moją zupę nagotowywałam bezpośrednio na kawałku mięsa. I też mi smakowało. Posmakujcie. Polecam. Smakujcie nowych rzeczy, bo to dodaje smaku naszemu życiu. A czasami po prostu wystarczy ruszyć się z domu. Chociażby dla rozgrzewki. Pozdrawiam serdecznieBeata
Hasło do krzyżówki „przy spadochronie” w leksykonie szaradzisty. W naszym leksykonie definicji krzyżówkowych dla wyrażenia przy spadochronie znajduje się tylko 1 definicja do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje dla hasła „ przy spadochronie ” lub potrafisz
W 1930 roku w Ilustrowanym Kuryerze Codziennym pojawił się felieton o motoryzacji, nazwany "Piosenki pod gazem". Wśr #1930 #Citroen #piosenka #Historia
Translations in context of "że lądujesz na spadochronie" in Polish-English from Reverso Context: Rozwiązanie które znalazłem polega na tym, że lądujesz na spadochronie na dachu, zdejmujesz ciuszki, a wtedy wskakujesz w to maleństwo.
http://www.AgaMajer.pl Architektura wnętrz http://www.wasiu.pl Skoki spadochronowe http://www.Protezownia.slask.pl Zakład Ortopedycznyskok spadochronowy http
. 391 267 302 403 153 353 442 20
o mój spadochronie rozwijaj sie
